Όταν θεραπεύεται μια πληγή με ένα σχετικό βάθος αφήνει μια ουλή. Οι υπερτροφικές ουλές είναι ένας ειδικός τύπος ουλής που αναπτύσσεται πάρα πολύ, μπορεί ακόμα και να γίνει μεγαλύτερος από το αρχικό τραύμα (χηλοειδή).
Μπορούν να αναπτυχθούν επί εδάφους ασήμαντου τραύματος, όπως μια βλάβη από ακμή, ή ακόμα και χωρίς να έχει υπάρξει καμία εμφανής ζημιά στο δέρμα.
Δεν είναι ασυνήθιστο για χειρουργικά τραύματα ή σημάδια από τραυματισμούς να αφήνουν τέτοιες ουλές. Η αιτιολογία τους είναι άγνωστη.
Προδιαθετικούς παράγοντες κινδύνου αποτελούν το σκουρόχρωμο δέρμα (είναι ιδιαίτερα συχνά στους έγχρωμους), θέσεις εντόπισης όπως το άνω τμήμα του θώρακα (ιδιαίτερα στο στέρνο), οι ώμοι, οι λοβοί των αυτιών, τα τραύματα υπό τάση κατά τη διάρκεια της επουλωτικής διαδικασίας, τα τραύματα που έχουν επιμολυνθεί, τα θερμικά τραύματα (εγκαύματα), οι κυστικές βλάβες ακμής, το ιστορικό προϋπάρχοντος υπερτροφικής ουλής ή χηλοειδούς και η ηλικία μεταξύ 10-30 ετών.
Δεν είναι μεταδοτικά και έχουν ένα πολύ μικρό κίνδυνο να μετατραπούν σε καρκίνο του δέρματος, ιδιαίτερα μετά από ακτινοθεραπεία. Δεν είναι κληρονομικά, ωστόσο το 5-10% των Ευρωπαίων έχουν θετικό οικογενειακό ιστορικό.
Φυσική εξέταση
Μερικές φορές μπορεί να προκαλούν αίσθημα καύσου ή κνησμού, αλλά συνήθως είναι ασυμπτωματικά. Το βασικό πρόβλημα που δημιουργούν ειναι αισθητικό. Αν είναι μεγάλα και βρίσκονται κοντά σε αρθρώσεις, μπορεί να περιορίσουν ελαφρά την κινητικότητα τους.
Τα χηλοειδή και οι υπερτροφικές ουλές μοιάζουν μεταξύ τους. Πρόκειται για σκληρές, λαστιχένιας υφής, πεπαχυσμένες αλλοιώσεις ερυθρού χρώματος, που μπορεί να πάρουν μια πιο ανοιχτόχρωμη ή σκουρόχρωμη χροιά με την πάροδο του χρόνου.
Η βασική τους διαφορά είναι ότι τα χηλοειδή επεκτείνονται και πέρα των ορίων της αρχικής βλάβης του δέρματος που προκάλεσε την ουλή. Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι έχουν 1-2, αλλά μερικές φορές έχουν περισσότερες, ιδίως αν είναι ουλές ακμής ή ανεμευλογιάς.
Θεραπεία